Na stotine hiljada hektara u našoj zemlji nalazi se pod prirodnim livadama i pašnjacima. Zapadni deo Srbije je po ovom bogatstvu bio i ostao poznat sve do današnjih dana. Međutim, zbog sve starijeg stanovništva u selima i loše primene agrotehničkih mera lagano gubimo ovo bogatstvo. Iz ovog razloga sve je manje i najkvalitetnijeg pčelinjeg proizvoda, pravog livadskog meda. Na ovo upozoravaju i pčelari i struka.
Možda vas zanima
„Srbija ima kvalitetan med i za sada je napopularniji bagremov, koji se najviše i otkupljuje jer je vrlo kvalitetan. Međutim, šteta je što je u našoj zemlji sve manje, a neki pčelari kažu da nema, pravog livadskog meda. Livadski med je po svojim svojstvima najkvaltetniji. To je takozvani poliflorni med jer u sebi ima mešavine hiljade različitih biljaka i to je jedna sinteza nektara i polena sa livada i pašnjaka tri kilometra u okrušenju od jednog pčelinjaka. To je najbolji uzorak iz prirode koji su pčele prinele čoveku. Nažalost, u Srbiji gubimo prirodne livade i pašnjake, a samim tim gubimo i pravi livadski med. To je velika šteta jer je Srbija nekada imala velike površine pod livadama i pašnjacima i proizvodila velike količine livadskog meda“, kaže doktor veterinarske medicine Uroš Glavinić, asistent na katedri za biologiju Fakulteta veterinarske medicine u Beogradu.
Pročitajte:
Sačuvajmo pčele: Svaki treći zalogaj u ishrani čoveka zavisi od pčela
Crni med izuzetno lekovit za pčele, ali i za čoveka
Pčele livadski med pripremaju od biljaka koje cvetaju od ranog proleća, među kojima su majčina dušica, maslačak, kantarion, žalfija, bela rada, ali i od cvetova jabuke, šljive, trešnje, itd.
„Pravi livadski med sadrži nektar i polen koji su pčele unele iz prirode. One su nektar sa nektarija, odnosno sa biljnih žlezda koje luče sakupile, pomešale sa polenom biljaka i svojim sekretima pljuvačnih žlezda, obogatile pojedinim enzimima i napravile idealnu mešavinu i odnos proteina, vitamina i minerala koji dolaze iz polena i šećara iz nektara. Svojim enzimima i boravkom polena u medu pčela je dovela do toga da polenova zrna popucaju i da njihov sadržaj kroz med najbolje bude dostupan konzumentu“, navodi Glavinić.
„Jedan od najvećih problema zašto je došlo do smanjenja i degradacije prirodnih livada i pašnjaka je taj što je nažalost u našim selima sve više staračkih domaćinstava koja nisu u mogućnosti da obrađuju te površine. Dobar deo prirodnih livada i travnjaka je zapušten jer se zbog nedostatka radne snage ne primenjuje đubrenje, nema košenja pa su se one pretvorile u neke druge površine gde pre svega raste šiblje i druge korovske biljke koje zaista nisu podesne ne samo kada je reč o proizvodnji meda već i za druge grane stočarstva. Sve to je sigurno u jednom značajnom procentu dovelo do smanjenja prirodnih livada i pašnjaka“, smatra dr Radosav Vujić iz Poljoprivredne stručne i savetodavne službe Valjevo.
Nestankom prirodnih livada i pašnjaka pre svega gube se površine sa kojih može da se dobije mnogo stočarskih proizvoda. Poslednjih godina tendencija evropskih zemalja je da se životinje vrate prirodi gde im je prirodno stanište i kada se radi o proizvodnji mleka pa čak i mesa (sistem krava – tele), gde se to radi na paši kako bi stočari pojeftinili proizvodnju i ujedno iskoristili prirodne livade i pašnjake da bi proizveli jeftine, a uz to kvalitetne proizvode.
„Sigurno se gubi dosta jer je skupa stočarska proizvodnja, a održavanjem prirodnih livada i pašnjaka primenom meliorativnih mera gde se misli na redovno đubrenje i košenje uz pravilnu eksploataciju sigurno možemo dobiti jeftiniju proizvodnju u stočarstvu a samim tim i kvalitetne proizvode koje danas traži tržište. Gubi i država jer se smanjuju te površine koje se zakorovljavaju ali i proizvođači koji mogu da ostvaruju bolje ekonomske efekte u stočarskoj proizvodnji. Takođe, tu su gubici su i u pčelarstvu jer se smanjuje mogućnost pčelinje paše i proizvodnja kvalitetnog meda. Nije isti med ako se proizvodi u nekim drugim uslovima i med koji se dobija sa prirodnih livada i pašnjaka gde raste veliki broj korisnih i lekovitih trava“, kaže Radosav Vujić, savetodavac za stočarstvo.
Autor: Dejan Davidović
Komentari