Opšti podaci o gradu Sremska Mitrovica
Regionalni, privredni i administrativni centar Sremska Mitrovica nalazi se u severozapadnom delu Srbije i jugozapadnom delu AP Vojvodine, u Sremskom okrugu. Prostire se na površini od 76.153 hektara, od čega poljoprivredne površine zauzimaju 74,3% teritorije (56.571ha), a pod šumama je 8.705 hektara. Sam Grad ima dva prigradska naselja – Laćarak i Mačvansku Mitrovicu i u njemu živi 41.624 stanovnika, dok na teritoriji čitave Opštine, prema popisu iz 2011. godine, živi 79.940 stanovnika. Većinsko stanovništvo, prema popisu iz 2011. godine, čine Srbi sa 87,3% i Hrvati sa 2,6%.
Kroz grad protiče reka Sava, koja je u ovom delu najbliža Fruškoj gori, a na njenim obalama smeštena su tri naselja – Sremska Mitrovica i Laćarak na levoj, a Mačvanska Mitrovica na desnoj. Opštinu čini 26 naselja: Bešenovački Prnjavor, Bešenovo, Bosut, Veliki Radinci, Zasavica 1, Grgurevci, Divoš, Zasavica 2, Jarak, Kuzmin, Laćarak, Ležimir, Manđelos, Martinci, Mačvanska Mitrovica, Noćaj, Ravnje, Radenković, Salaš Noćajski, Sremska Mitrovica, Sremska Rača, Stara Bingula, Čalma, Šašinci, Šišatovac, Šuljam.
Opšti podaci o poljoprivredi u Sremskoj Mitrovici
Opštinu čini više seoskih naselja u kojima se stanovništvo bavi poljoprivrednom proizvodnjom i stočarstvom. Kao i u celom Sremu zemljište je pogodno za gajenje visokorodnih sorti kukuruza, žitarica, krmnog bilja, suncokreta, šećerne repe, duvana i ostalih ratarskih biljaka Zastupljeni su i povrtarstvo, voćarstvo i vinogradarstvo. U Mačvanskom delu Opštine sve više se gaji povrće kako na otvorenom, tako i na zatvorenom prostoru (plastenicima).
Istorija Sremske Mitrovice
Postoje tragovi kulture koji svedoče o 7.000 godina života na ovoj teritoriji, pa tako Sremska Mitrovica spada u jedno od najstarijih naselja u današnjoj Evropi. Na lokalitetu Kalvarija pronađeni su materijalni ostaci tzv. starčevačke i kereške civilizacije, koje su bile aktivne u starijoj fazi neolita. Uzvišenje Kalvarija, jedino prirodno uzvišenje u Sremskoj Mitrovici, predmet je različitih priča i mistike od kada je Mitrovice i njenih stanovnika.
Starčevačku kulturu nasledila je tzv. vinčanska kultura, dok je kraj mlađeg kamenog doba na ovim teritorijama obeležila sopotsko-lenđersko kulturna grupa, koja je došla iz zapadnijih krajeva Srema i Slavonije. Početak gvozdenog doba na sremskom prostoru obeležila je tzv. trako-kimerska civilizacija, a dolaskom Kelta, Srem ulazi u mlađe gvozdeno doba.
Na prostoru današnje Sremske Mitrovice nalazio se antički grad Sirmijum koji se prvi put pominje u IV veku p.n.e. Prvobitno su ga naseljavali Iliri i Kelti, a pod rimsku vlast pao je u I veku p.n.e. U I veku n.e. grad ubrzano raste, ima važan strateški i vojnički značaj i dobija najviši gradski rang, postaje Colonia Flavia Sirniensium.
U vreme tetrarhije Sirmijum je jedna od četiri prestonice rimskog carstva i brojni rimski carevi rođeni su ovde. Vrhunac ekonomske. vojne i kulturne moći Sirmijum dostiže u IV veku nove ere, a u III i IV veku ovde postoji kovnica novca, carska palata sa pozorištem i amfireatrom, vodovodom i termama, hipodromom i forumom.
U Sirmijumu je začeto rano hrišćanstvo i tada se podižu hrišćanski hramovi, od kojih je danas pronađeno njih osam. Prvi episkop Sirmijuma Irinej i njegov đakon Dimitrije pogubljeni su na jednom od savskih mostova 304. godine, u vreme najvećeg progona Hrišćana, te su najpoznatiji hramovi upravo oni posvećeni njima- Sv. Irineju i Sv. Dimitriju U IV veku kroz Sirmijum prolaze Goti, zatim horde Huna koji ga uništavaju i spaljuju do temelja, a 582. godine Sirmijum je predat Avarima. U ovom periodu bilo je veoma važno osvojiti Sirmijum jer je on bio ključan za kontrolu nad južnom Panonijom.
Grad je 1180. godine pripojen Ugarskoj, pa je na ruševinama Sirmijuma stvoren novi srednjevekovni grad- Civitas Sancti Demetrii, odnosno Grad Svetog Dimitrija (na srpskom Dimitrovica), prema Sv. Dimitriju. 1526. godine pada pod osmanlijsku vlast i Mitrovica se razvija kao turska kasaba. U ovom period, grad je imao islamsku većinu i bio je poznat kao “Šeher Mitrovica”.Za vreme osmanlija, dobio je orijentalne crte, ali je doživeo i znatan razvoj.
Požarevačkim mirom 1718. godine grad ulazi u sastav ugarskog dela Habzburške monarhije i postaje deo Vojne krajine, sektor Petrovaradinska regimenta. S obzirom na to da se sada nalazi između dve velike carevine, u gradu se razvijaju zanatstvo i trgovina, formira se gradsko jezgro i grade se škole i bolnice.
Sremska Mitrovica ulazi u sastav jugoslovenskih država 1918. godine, nakon proboja Solunskog fronta. Između dva svetska rata grad se sporo razvijao zbog nerazvijenog tržišta, a u Drugom svetskom ratu Opština je bila u sastavu NDH. Izgubila je oko 7.000 nevinih stanovnika, a oslobođena je u novembru 1944. uz pomoć Crvene armije i 16. vojvođanske brigade. Nakon rata ulazi u sastav AP Vojvodine.
Značajan ekonomski razvoj odvijao se od 60-ih do 80-ih gidina XX veka kada su u Gradu funkcionisali veliki kombinati za preradu mesa – Mitros, celuloze i papira- Matroz, Žitopromet, Šećerana, Sremska mlekara, Drvni kombinat i brodogradilište “Sava”. Neke postoje i danas, a neke su svoje pogone ugasili. U novije doba, nastala su mala i srednja preduzeća u svim oblastima privrede, ali dominiraju trgovina i zanatstvo. Grad ima i nekoliko industrijskih zona u kojima se nalaze velike i jake firme kao što su: Cooper Standard, Metal fer Steel Miil, Merkator, Idea, Termoprodukt RS-1…
Turistički potencijal grada čini blizina Fruške gore sa velikim brojem manastira i izletištima Ležimir i Letenka, a turiste privlače i rezervat prirode “Bara Zasavica” i iskopine grada Sirmijuma sa Carskom palatom.
Značajne ličnosti koje su živele ili radile u Opštini su: atletičarka Dragana Tomašević, atletičar Vedran Samac, slikar Borislav Bogdanović i njegov sin, američki režiser i oskarovac, Piter Bogdanović, arhitekta i likovni umetnik Predrag Kovačić, fudbaler Branislav Ivanović, glumica Mira Banjac, glumac Petar Kralj, dramski pisac Siniša Kovačević, naučnica Mileva Marić- Ajnštajn i mnogi drugi…
Ovaj Grad je od Beograda udaljen 65km i povezuje ih autoput E-70, dok je od Novog Sada udaljen 60km. Sremska Mitrovica ima svoju luku, a kroz nju prolazi i međunarodna pruga Beč-Solun. Granica sa Republikom Hrvatskom udaljena je 30, a sa Republikom BiH 35 km. Grad se nalazi na 82m nadmorske visine, a klima je u ovom području umereno kontinentalna.
U gradu Sremska Mitrovica, prema zvaničnim podacima iz popisa poljoprivrede koji je Republički zavod za statistiku sproveo 2012. godine, 7.398 gazdinstava koristi poljoprivredno zemljište. U najvećem broju imaju oranice i bašte, odnosno najčešće gaje kukuruz za zrno (njih 5.125), a zatim pšenicu i krupnik – 4.194 gazdinstva. Prema broju slede poljoprivredna domaćinstva koja proizvode soju – 1.905, lucerku – 1.053 i ječam (549).
Najveći broj gazdinstava su porodična (99,35%), a ostalo su pravna lica.
Ukupno 739 gazdinstava gaji različite kombinacije useva i stoke, njih 1.561 bavi se kombinovano ratarstvom, svinjama i živinom, međutim najviše je onih koji su se specijalizovali za žitarice (1.984).
Poljoprivredom se u Sremskoj Mitrovici bavi 15.729 ljudi, a muškarci prednjače kada je reč o ukupnom broju.
Kada je reč o nosiocima gazdinstava u Sremskoj Mitrovici, muškarci su ponovo u prednosti i učestvuju sa 85,45%, dok je udeo žena mnogo manji (14,55%).
Kada je reč o članovima poljoprivrednih domaćinstava, tu su žene u većini i ima ih 63,90%.
