Istorija Vranja
O postanku ovog naselja iz ranog perioda nema podataka, jedino se zna da su na ovom prostoru obitavali razni narodi, počevši od Rimljana, Vizantinaca, Grka, pa sve do Slovena koji su se ovde naselili tokom VI i VII veka. U periodu rimskog carstva Vranje je pripadalo Gornjoj Meziji ili Dardaniji. Pod naletom Huna 539-544. godine, Rimljani se povlače. Najpouzdaniji zapis o Vranju ostavila je vizantijska princeza Ana Komnina u knjizi “Aleksijada” iz XI veka, gde je opisala vladavinu svog oca cara Aleksija Komnina. U ovim podacima spominje se raški župan Vukan koji je osvojio Vranje 1093. godine, poharao ga i zapalio. U svom pohodu stigao je do Skoplja, ali je Vizantija bila moćnija od njega, te se on sa plenom povukao u svoju zemlju.
1193. godine Stefan Nemanja je na kratko uspeo da pripoji Vranje svojoj srednjovekovnoj državi, ali dugoročnije, ono će ući u sastav srpske države tek 1207. godine, kada je osvojeno od strane Stefana Prvovenčanog. Nakon raspada ove države Vranje postaje samostalna oblast kojom upravlja kesar Uglješa. Posle Kosovske bitke, despot Stefan Lazarević mesto pripaja svojoj državi.
1455. godine Turci zauzimaju naselje i pod njihovom vlašću će se nalaziti sledeće 422 godine, sve do januara 1878. kada je srpska vojska, na čelu sa generalom Jovanom Belimarkovićem, oslobodila ovaj prostor. Grad je oslobođenje od Turaka dočekao u sastavu Kneževine Srbije. Zbog svog geostrateškog položaja, početkom XX veka, Vranje je bilo pogranično mesto Kraljevine Srbije iz koga su komite kretale u Staru Srbiju. U tom periodu u Vranju se nalazio konzulat Otomanske carevine.
Ovo područje je uvek bilo na meti osvajača, pa je tako tokom Prvog balkanskog rata 1912. godine, kralj Petar I Karađorđević lično vodio vojne operacije protiv Turaka, a sa njim su bili i tadašnji predsednik vlade Nikola Pašić sa ministrima, kao i vojvoda Radomir Putnik.
U Prvom svetskom ratu, Vranje je bilo okupirano od strane Bugara u oktobru 1915. godine, a stanovništvo ovaj period pamti po velikim nedelima bugarske okupatorske vojske. Nakon Prvog svetskog rata, Vranje je bilo u sastavu SHS, a potom u Jugoslaviji. I po izbijanju Drugog svetskog rata, Nemci su ovu teritoriju prepustili bugarskim fašistima, koji su za četiri godine okupacije činili zverstva i streljali oko 700, a internirali 4.000 rodoljuba. Vranje je imalo 12.000 boraca, a oslobođenje od okupatora izvojevano je 7. septembra 1944. godine.
Značajne ličnosti koje su živele i radile u Gradu: pisac Bora Stanković, arhimandrid Justin Popović, pravnik Đorđe Tasić, dečiji hirurg Dimitrije Jovčić, etnograf i pisac Jovan Hadžisavljević, profesor i dekan Poljoprivrednog fakulteta u Zemunu Milan Vlajinac…
U gradu Vranju, prema zvaničnim podacima iz popisa poljoprivrede koji je Republički zavod za statistiku sproveo 2012. godine, 6.854 gazdinstva koristi poljoprivredno zemljište. U najvećem broju imaju oranice i bašte, odnosno najčešće gaje kukuruz za zrno (njih 4.342), a zatim pšenicu i krupnik – 4.053 gazdinstva. Prema broju slede poljoprivredna domaćinstva koja proizvode krompir – 3.824, papriku – 2.928 i paradajz (2.058).
Najveći broj gazdinstava su porodična (99,77%), a ostalo su pravna lica.
Ukupno 532 gazdinstva kombinovano se bavi ratarstvom, svinjama i živinom, mešovitom stokom za ispašu, a ne i za proizvodnju mleka, bavi se njih 830, međutim najviše je onih koji se bave različitim kombinacijama useva i stoke (1.275).
Poljoprivredom se u Vranju bavi 16.806 ljudi, a muškarci prednjače kada je reč o ukupnom broju.
Kada je reč o nosiocima gazdinstava u Vranju, muškarci su ponovo u prednosti i učestvuju sa 85,18%, dok je udeo žena mnogo manji (14,82%).
Kada je reč o članovima poljoprivrednih domaćinstava, tu su žene u većini i ima ih 63,81%.
