Opšti podaci o opštini Osečina
Opština Osečina se nalazi u zapadnoj Srbiji i pripada Kolubarskom okrugu. Prostire se na površini od 319 kilometara kvadratnih, od čega poljoprivredne površine zauzimaju 21.100 ha, a šume 9.151 ha. Na zapadu se graniči sa opštinom Krupanj, na jugu sa Ljubovijom, istoku sa Valjevom, a na severu sa Koceljevom.
Opštinu čini 20 naselja: Gunjaci, Lopatanj, Osečina, Komirić, Skadar, Carina, Dragodol, Dragijevica, Belotić, Plužac, Bastav, Ostružanj, Gornje Crniljevo, Konjic, Sirdija, Bratačić, Tuđan, Konjuša, Pecka i selo Osečina. Prema poslednjem popisu iz 2011. godine, Opština ima 12.536 stanovnika, a Srbi čine većinu sa 98%.
Opšti podaci o poljoprivredi
70% stanovništva Opštine bavi se poljoprivrednom proizvodnjom, a teren je izuzetno pogodan za stočarstvo. Poljoprivredno zemljište čini 66% opštinske teritorije, od toga su 40% oranice, 11% pašnjaci, 6% livade i 10% voćnjaci i vinogradi. 30% teritorije je pod šumom gde je lišćarsko drveće dominantno i to cer, bukva i hrast.
Opština ima 3.300 poljoprivrednih domaćinstava koja gaje kupine, maline i šljive Požegače, kojih ima oko 800.000 stabala zasađenih na površini od 2.200ha, a prinos im je oko 16.000 t. područje je bogato lekovitim biljem i gljivama. Od ratarskih kultura gaje se kukuruz, ječam, pšenica, lucerka, detelina i ovas. Kada je o stočarstvu reč najviše se gaje ovce (26.000 grla), svinje (19.000 grla) i krave (3.500 grla).
Istorija Osečine
Na više lokaliteta u Opštini postoje tragovi o naseljima iz praistorijskog doba, dok nam pećina Kamenjača u Tuđinu svedoči o životu na ovom prostoru još iz doba paleolita- kamenog doba. Pronađeno oruđe i oružje govore nam o životu Ilira i Kelta na ovom prostoru, a zadržali su se neki njihovi nazivi, kao na primer ime reke Jadar.
Što se tiče vladavine Rimljana, iz njihovog doba ostali su izgrađeni mostovi, putevi, tvrđave i rudnik sa pećima u kojima se topila ruda. Zbog čestih napada varvarskih naroda, u IV veku Rimsko carstvo se deli na Istočno i Zapadno, radi lakše odbrane, a granica mu je bila u ovim krajevima. U VI veku trajno se naseljavaju Sloveni i daju svoje nazive geografskim odrednicama.
Ovo područje će u IX veku ući u sastav prve srpske države – Raške, ali neće biti mira, jer su Panonsku niziju naselili Mađari, a ova teritorija im je bila vrlo primamljiva za osvajanje. Ovo područje je bilo pogranična zona i veliko poprište borbi između Vizantije i Ugarske, a potom i Srbije i Ugarske. U XII veku Ugari će osvojiti ovaj prostor i osnovaće Mačvansku banovinu kojom će vladati kralj Dragutin i biće pod srpskom upravom sve do 1319. godine kada će je Mađari opet pripojiti svojoj teritoriji.
Nakon Kosovskog boja, na ovaj prostor dolaze Turci, ali će despot Stefan Lazarević obnoviti srpsku državu, a Mačvansku banovinu dobiti na doživotno upravljanje. Nakon njega, ovim krajevima upravljao je Đurađ Branković, sve dok Turska nije ojačala i ovladala celim prostorom.
Za vreme Prvog svetskog rata ovaj kraj je bio pozadina i štitio ga je general Pavle Jurišić- Šturm. Stanovništvo je pomagalo Cersku bitku tako što je dopremalo ratni materijal i prevozeći ranjenike. Pod okupacijom će ostati naredne tri godine, a oslobođenje će dočekati sa zapuštenim imanjima i znatno smanjenim brojem stanovnika.
U Drugom svetskom ratu bilo je još teže jer je došlo do podele na četnike i partizane. Stanovništvo je odlazilo dobrovoljno ili je bilo mobilisano. Partizanski odredi su se, nakon okršaja sa Nemcima, povukli u Bosnu, a četničke jedinice su na ovoj teritoriji bile prisutne sve do kraja rata, pa čak posle njega, sve do 1948. godine. Osečina je oslobođena 16. septembra 1944. godine, ali će mladići ovog kraja biti mobilisani radi učešća na Sremskom frontu 1945. godine.
Opština se prostire sa obe strane državnog puta I reda Valjevo-Loznica i železničke pruge koja saobraća na istoj relaciji. Državni put II reda, odnosno regionalni put, povezuje Opštinu sa Ljubovijom i Krupnjem. Centar Opštine udaljen je od Valjeva 32 km, od Beograda 130, Ibarske magistrale 65, aerodroma “Nikola Tesla” oko 100, a do prelaza u Ljuboviji ima oko 42 km.
Po reljefnim karakteristikama ovu Opštinu možemo svrstati u tri grupe: ravničarsko-talasasto brdska koja čini 20% teritorije, brdsko-planinska koja takođe čini 20%, dok brdska čini 60% teritorije. Osečina se nalazi se na 44°22´ severne geografske širine i 19° 36´ istočne geografske dužine, na 189-971 metara nadmorske visine. Klima je umereno kontinentalna.
U opštini Osečina, prema zvaničnim podacima iz popisa poljoprivrede koji je Republički zavod za statistiku sproveo 2012. godine, 3.627 gazdinstava koristi poljoprivredno zemljište. U najvećem broju imaju oranice i bašte, odnosno najčešće gaje kukuruz za zrno (njih 2.354), a zatim mešavinu trava – 836 gazdinstava. Prema broju slede poljoprivredna domaćinstva koja proizvode ovas – 625, pšenicu i krupnik – 600 i krompir (573).
Najveći broj gazdinstava su porodična (99,67%), a ostalo su pravna lica.
Ukupno 356 gazdinstava bavi se kombinovano stalnim usevima i stokom za ispašu, njih 740 specijalizovano je za voće, međutim najviše je onih koji se bave različitim kombinacijama useva i stoke (1.389).
Poljoprivredom se u Osečini bavi 9.051 osoba, a muškarci prednjače kada je reč o ukupnom broju.
Kada je reč o nosiocima gazdinstava u Osečini, muškarci su ponovo u prednosti i učestvuju sa 86,84%, dok je udeo žena mnogo manji (13,16%).
Kada je reč o članovima poljoprivrednih domaćinstava, tu su muškarci u manjini i ima ih 35,99%.
