Opšti podaci o Boljevcu
Opština Boljevac se nalazi u istočnoj Srbiji i pripada Zaječarskom okrugu. Zauzima dolinu reke Crni Timok i okružena je planinama Rtanj, Sleme, Samanjca, Tumbe, Tupižnice koji pripadaju planinskom vencu Kučajskih planina. Prostire se na površini od 828 kilometara kvadratnih, od čega poljoprivredna površina zauzima 46,4% ili 38.466 ha, a šume su rasprostranjene na 45,4% ukupne teritorije. Opština se graniči sa opštinama Bor, Despotovac, Zaječar, Sokobanja, Rožanj, Paraćin i Knjaževac.
Prema popisu iz 2011. godine na ovoj teritoriji živi 12.994 stanovnika, najvećim delom, 64%, srpske nacionalnosti, a zatim vlaške – 25,8% i romske – 2,2%, u jednom gradskom i 19 seoskih naselja: Bačevica, Bogovina, Boljevac Selo, Valakonje, Vrbovac, Dobro Polje, Dobrujevac, Ilino, Jablanica, Krivi Vir, Lukovo, Mali Izvor, Mirovo, Osnić, Podgorac, Rtanj, Rujište, Savinac, Sumrakovac
Opšti podaci o poljoprivredi
Najzastupljenije grane privrede su trgovina, šumarstvo, turizam i proizvodnja, a stanovništvo se bavi i stočarstvom, povrtarstvom, voćarstvom i lekovitim biljem.
Istorija Boljevca
Godine 1455. izvršen je turski popis stanovništva na teritoriji Vidinskog sandžaka i u njemu se prvi put pominju neka sela sa današnje Opštine Boljevac, kao i manastiri Lopušnja, Krepičevac i Lozica. Naselje je nastalo oko kafane koju je otvorio A. Gramanidis 1762. godine, na putu Paraćin-Zaječar, i oko nje se brzo oformila mala čaršija. Iz akta Suda crnorečkog kraja govori se o postojanju boljevačkih mehana na današnjoj lokaciji Boljevca, pored reke Arnaute. U naselje pristižu došljaci koji se bave zanatstvom, pa je tako otvoren i prvi dućan mešovite robe 1836. godine, a škola počinje sa radom 1842. Boljevačka opština oformljena je 1844. i od tog perioda područje počinje da se razvija.
Sedište zaječarskog sreza, Boljevac postaje 28. februara 1860. ukazom kneza Miloša Obrenovića, mesto dobija na značaju i privlači nove doseljenike koji otvaraju trgovačke i zanatske radnje, te se broj stanovnika udvostručuje. Za varošicu Boljevac je proglašen 10. septembra 1875. i sve više se razvijao. Izgrađena je pošta 1891. godine, a bolnica sa 150 ležajeva 1895. Rudnik na planini Rtanj otvara se 1902. godine, a 1907. počinje sa radom i rudnik mrkog uglja na Bogovini. Pruga uskog koloseka izgrađena je 1912. što je pogodovalo rudnicima radi izvoza rude, kao i stanovništvu za bolju razmenu dobara sa okolnim mestima.
Sedište Opštine, naselje Boljevac, nalazi se na 42°49′29” severne geografske širine i 21°57′07” istočne geografske dužine, u Crnorečkoj kotlini. Na nadmorskoj je visini od 260 do 1600 m, najznačajnija reka u Opštini je Crni Timok, koja izvire u Krivom Viru, a njene pritoke su Arnauta, Mitrovštica, Zlocka i Radovanska reka. Opština je relativno dobro povezana drumskim saobraćajem sa ostalim regijama, s obzirom na to da je ovo planinski predeo. Kroz opštinsku teritoriju prolazi Koridor X, magistralni put Paraćin-Zaječar, a železničke pruge nema. Boljevac je od Beograda udaljen 207 km.
Reljef ovog područja je planinskog karaktera. Reka Crni Timok preseca opštinsku teritoriju na dva dela pravcem jugozapad-severoistok, od kojih je severni deo veći i viši, a manje naseljen, dok je južni manji, niži i nastanjeniji. U dolini Crnog Timoka, idući ka severoistoku, nalaze se niža pobrđa i površi, a samim tim bolja je i saobraćajna infrastruktura. Duž celog toka Crnom Timoka zastupljen je aluvijum sa očuvanim starim terasama. Klima U Opštini je kontinentalna, sa dugim i oštrim zimama i toplim letima.
U opštini Boljevac, prema zvaničnim podacima iz popisa poljoprivrede koji je Republički zavod za statistiku sproveo 2012. godine, 2.990 gazdinstava koristi poljoprivredno zemljište. U najvećem broju imaju oranice i bašte, odnosno najčešće gaje kukuruz za zrno (njih 2.127), a zatim pšenicu i krupnik – 1.561 gazdinstvo. Prema broju slede poljoprivredna domaćinstva koja proizvode lucerku – 1.268, detelinu – 1.042 i krompir (779).
Najveći broj gazdinstava su porodična (99,87%), a ostalo su pravna lica.
Ukupno 341 gazdinstvo uzgaja različite kombinacije useva i stoke, njih 495 bavi se različitim ratarskim kulturama kombinovano, a najviše je onih koji se bave mešovitom stokom uglavnom za ispašu, a ne za proizvodnju mleka (557).
Poljoprivredom se u Boljevcu bavi 7.318 ljudi, a muškarci prednjače kada je reč o ukupnom broju.
Kada je reč o nosiocima gazdinstava u Boljevcu, muškarci su ponovo u prednosti i učestvuju sa 68,18%, dok je udeo žena mnogo manji (31,82%).
Kada je reč o članovima poljoprivrednih domaćinstava, tu su muškarci u manjini i ima ih 42,55%.
